معرفت حضرت باریتعالی

ما را بلند بخوان ! که غوغا کنیم به عشق ، خویش را سودا کنیمز خاک تیره جوانه زنیم ، عشق راشروعی برای رویش فردا کنیمدلت را بده گُل بکارم ریشه دارگلستانی کوچک ، بر پا کنیمبه قصدِ قربت ، ز باران وضو بسازبه محراب چشمت ، قبله پیدا کنیمدلت را بده ، پس مگیر تا اَبدبیا عهدی دیگر ، حالا کنیمروا نیست ، شکارم کنی ، وا نَهیکمی مهربانی ، مدارا کنیم معرفت حضرت باریتعالی...

تو اگر می خواهی برو شهرها را فتح کن ، اما من آدم ها را فتح می کنم و از جمله تو را ، اسمش را بگذار مکر زنانه . معرفت حضرت باریتعالی...

خوشبختی از نگاه هرکسی، معنایی متفاوت دارد.
اما از نظر من آدم‌هایی خوشبختند که
عشق به‌موقع به سراغشان بیاید.

#سیمین دانشور ✨

#روزنگار، ۸ اردیبهشت، زادروز

برچسب‌ها: سیمین دانشور

معرفت حضرت باریتعالی...

همه‌ی قبیله‌ی من عالمان دین بودندمرا معلم عشق تو شاعری آموختتردیدی نداریم که #سعدی مسلمان و مؤمن است، ولی چه مسلمانی؟یک مسلمان پر از انعطاف و پر از شور که به هیچ وجه نمی‌خواهد مواهب زندگی را انکار کند.دومین خصوصیت او آنکه عارف است، یعنی تفکر عرفانی دارد. این تراوش عرفانی در بوستان، مواعظ و قصاید کاملا دیده می‌شود. عارف به این معنا که مرزها را چندان رعایت نمی‌کند؛ یعنی یک فکر گسترده، باز و بی‌مرز در برابرش هست، و اگر چنانچه تعارضی در میان پیدا شود، او جهت عرفانی را می‌گیرد، می‌آید به طرف اندیشه‌ای که در عین پایبندی به فرایض دینی، این گسترش فکری و رهایی فکری، او را به جانب خود می‌کشد.#فردوسی با عظمت خود ما را خیره می‌کند؛ #مولوی اصرار دارد که ما را از زمین فرا بکشد و این با سرشت خاکی ما چندان مأنوس نیست؛ #حافظ ما را با سایه‌روشن درونی خود آشنا می‌سازد و به یادمان می‌آورد که از دالان چه سرنوشت غمباری عبور کرده‌ایم؛ ولی #سعدی همه چیز را با سبک‌روحی در برابر ما می‌نهد و می‌گوید که زندگی را بر خود سخت نگیریم و حتی لغزش هم چندان عیب نیست، و گناهکار به شفاعت زیبایی می‌تواند بخشوده شود.#محمدعلی‌اسلامی_ندوشن#سعدی، آینه‌ای در برابر انسان@molanatarighatاول اردیبهشت ماه در تقویم ملی ایرانیان همزمان با سالروز تولد شیخ اجل سعدی شیرازی كه فرهنگوران او را به‌عنوان استاد سخن می‌شناسند،یادروز سعدی نام گرفته است..برچسب‌ها: سعدی معرفت حضرت باریتعالی...

☀️چنین گفت مهتابابراهیم ساوی می‌گوید:در آن سال که در هرات بودمی، نزد شیخ صائن‌الدین غزنوی درس حدیث خواندمی.شیخ صائن‌الدین را هماره تبسم بر لب بودی، جز آن روز که گفت‌وگوی خویش را با محمد مهتاب برای ما بازگفت….غم در سیما داشت و لرزه در صدا.گفت: امروز در راه مدرسه، مهتاب را دیدم که در کنجی نشسته و اشک گرم بر خاک سرد می‌ریزد.نزد او رفتم و تحیتش گفتم.سر برنیاورد اما تحیت مرا به نیکوتر از آنچه شنید، پاسخ گفت. پرسیدم:خواجه را چه پیش آمده است که چنین زار می‌بینمش؟دست اشارت به سوی مدرسه دراز کرد؛ یعنی به راه خویش برو و از حال من مپرس.گفتم: والله اگر ندانم این اشک در چشم تو از کدام راه آمده است، پای در راه نگذارم.لختی گذشت…سرانجام مهتاب به سخن آمد و گفت:پیش از آنکه تو از راه رسی، دیدم که اهل شهر دخترکی را سنگ‌زنان نزد قاضی می‌برند که در مجلس مردان رقصیده است.از آن دم، نه پای رفتن دارم که در راه گذارم و نه دست نسیان که غم از سینه بردارم.گفتم:ای خواجه، تو را نزیبد که بر خاک نشینی و بر عاقبت دختری چنان، اشک از دیدگان فروریزی.خواجه سر برآورد و تیز در چشمان من نگریست و گفت:ای شیخ، نگفتمت که به راه مدرسه رو و از حال من مپرس؟اگر بر آن دختر بگریم رواست که بندۀ خداست و جگرگوشۀ مرد و زنی بینواست.اما گریۀ من نه برای اوست؛ بر مردمی است که از دین خدا و آیین تقوا برای آنان جز این نمانده است که دخترکان را سنگ زنند.@molanatarighat#رضا_بابایی.برچسب‌ها: رضا بابایی معرفت حضرت باریتعالی...